Milford sound wordt hier omschreven als één
van de grootste trekpleisters in Nieuw Zeeland. We hoopten dan ook op een
beetje zon. Bij het opstaan hadden we daar niet zo’n goed oog op. Overal rondom
ons een dikke mistbank terwijl we de dag ervoor, een dag die we volledig in de
auto moesten spenderen, stralende zonneschijn hadden. Maar we hadden geluk,
eens we meer de bergen inreden begon het open te trekken, terwijl het normaal
omgekeerd is. We maakten een aantal stops langs de 120km lange baan richting
Milford Sound, maar dé manier om Milford Sound te bezichtigen is met een
bootcruise. Dat hebben we dan ook gedaan. De kapitein wist ons een aantal leuke
weetjes te vertellen. We passeerden de populairste berg van het Fiordland
waarin Milford Sound gelegen is, omdat hij de hoogste berg ter wereld is die
zo diep onder water voortloopt. Hij gaat wel 220m verder onder de zeespiegel.
We zagen ook de meest schattige seal ooit. En een rotsformatie die bijzonder
goed op twee kussende schildpadden leek. De kapitein vond het ook heel leuk om
eens lekker dicht bij de watervallen te gaan dopperen met het excuus dat het
pure gletsjerwater goed is voor onze huid. Het was een fijne boottocht en
buiten die paar boze wolken konden we alles zien van Milford Sound, wat eerder
een uitzondering is volgens de kapitein. De zonnige dagen zijn hier heel
zeldzaam. We verwachten dus veeeeel regen vannacht. J
En jawel, regen kregen we... We stonden vol goede moed op, klaar om een fikse wandeling te doen op de Milford Track, maar... gietende regen! De wandeling hebben we dan maar gelaten voor wat ze was. De baan terug uit Milford Sound zag er helemaal anders uit na al die regen. Overal viel het water van de bergtoppen naar beneden. Het leken wel 100 kleine watervalletjes, heel mooi ondanks de grauwe lucht errond. We kregen ook gezelschap van een aantal Kea’s, een typisch Nieuw Zeelandse roofvogel. De eerste die ons tegemoet kwam deed ons ferm verschieten door van op ons dak naar de zijspiegel te vliegen. De anderen kwamen nu en dan eens voor ons wielen zitten bij een rood licht. Ze zagen er niet heel sympathiek uit. Ik dierf amper mijn ruitje opendraaien om een foto te trekken.J Heel wat anders dan die rood – blauwe papegaaien uit Australië...
Uiteindelijk klaarde het de volgende dag op en konden we het toch niet laten de wandeling te gaan doen. We keerden een stukje terug om de Key Summit walk te doen. Het was een ferme klim naar boven maar we kregen daardoor een prachtig zicht over de Eglinton, Hollyford en Greenstone Valley. Conclusie: we zijn blij dat we teruggekeerd zijn om de wandeling toch nog te doen. Het weer was goed en het uitzicht dubbel zo goed.
Na de wandeling, waar wij trouwens maar 2,5u over deden ipv 3u (hoera voor ons), sprongen we in onze apollo richting Queenstown. De vriendelijke meneer aan het tankstation vroeg ons of we van plan waren om te feesten misschien toen hij hoorde dat we naar Queenstown gingen. We zijn benieuwd...
En jawel, regen kregen we... We stonden vol goede moed op, klaar om een fikse wandeling te doen op de Milford Track, maar... gietende regen! De wandeling hebben we dan maar gelaten voor wat ze was. De baan terug uit Milford Sound zag er helemaal anders uit na al die regen. Overal viel het water van de bergtoppen naar beneden. Het leken wel 100 kleine watervalletjes, heel mooi ondanks de grauwe lucht errond. We kregen ook gezelschap van een aantal Kea’s, een typisch Nieuw Zeelandse roofvogel. De eerste die ons tegemoet kwam deed ons ferm verschieten door van op ons dak naar de zijspiegel te vliegen. De anderen kwamen nu en dan eens voor ons wielen zitten bij een rood licht. Ze zagen er niet heel sympathiek uit. Ik dierf amper mijn ruitje opendraaien om een foto te trekken.J Heel wat anders dan die rood – blauwe papegaaien uit Australië...
Uiteindelijk klaarde het de volgende dag op en konden we het toch niet laten de wandeling te gaan doen. We keerden een stukje terug om de Key Summit walk te doen. Het was een ferme klim naar boven maar we kregen daardoor een prachtig zicht over de Eglinton, Hollyford en Greenstone Valley. Conclusie: we zijn blij dat we teruggekeerd zijn om de wandeling toch nog te doen. Het weer was goed en het uitzicht dubbel zo goed.
Na de wandeling, waar wij trouwens maar 2,5u over deden ipv 3u (hoera voor ons), sprongen we in onze apollo richting Queenstown. De vriendelijke meneer aan het tankstation vroeg ons of we van plan waren om te feesten misschien toen hij hoorde dat we naar Queenstown gingen. We zijn benieuwd...
Onderweg...
Bootcruise op Milford Sound
Kea op onze spiegel
Kea's op de baan
Het Fiordland na een ferme regenbui, overal loopt water langs de bergen naar beneden
Key Summit Walk
Dag Tom en Rein, weer heel mooie natuurfoto's en inderdaad een heel schattig zeehondje. De kea's zien er toch minder vriendelijk uit dan de papagaaien in Australië, ook mede door die bruin-groene pluimen (ze zien er sowieso al minder fleurig uit, hé) en ze zijn blijkbaar ook heel nieuwsgierig.Ze zijn wel een beschermde diersoort. Zou mij toch ook niet op mijn gemak voelen als zo'n grote vogel over mijn hoofd vloog.
BeantwoordenVerwijderenDat jullie de wandelig op 2,5u gedaan hebben, kan ik mij wel voorstellen. Jullie beenspieren zijn dan ook al meer dan gesmeerd, hé. Ben al benieuwd wat jullie in Queenstown beleefd hebben. Dikke kus en tot de volgende, tante Brenda