We namen de
slowboat op de Mekong van Pai naar Luang Prabang (Laos). Een tweedaagse tocht
met prachtige zichten onderweg. De boot zelf was niet zo aangenaam; van
genummerde plaatsen kwam niets in huis waardoor ons Jasmien op den duur
geen plaatsje meer had, de stoelen waren gewoon autozetels die los in de boot
stonden, regelmatig een slapende poep... Maaaaaaaaaaaaar we klagen niet, als we
rondom ons keken was dat snel vergeten.
Aankomst in
een ‘maffiastadje’ aan de Mekong voor de overnachting tussen Pai en Luang
Prabang in. Onze begeleider waarschuwde ons voor dure overnachtingen en
afzetters en raadde ons een hotel aan dat volgens hem goedkoop en veilig was.
Maar wij hadden ondertussen ons lesje al geleerd en gingen er niet op in. Met
alle chinezen... Kleine overwinning voor ons want we vonden een overnachting
aan de helft van de prijs! Geen maffiamensjes gezien en we zijn niet bestolen.
Integendeel, we kregen gratis bananenwhisky! Jakkes voor Rein en Jasmien dus
driedubbele portie voor Tom J
Heel gek,
de boot zat praktisch VOL met hollanders. Blijkbaar is Laos populair bij onze
noorderburen. Zo maakten we natuurlijk wel meteen veel vriendjes. We bezochten
samen 2 watervallen in Luang Prabang. Echt van die watervallen gelijk in de
boekskes. Met het enige verschil dat ze echt waren, je kon erin slingeren
vanuit een boom. Da's wel lachen dit! Alleen jammer dat het al zodanig toeristisch
geworden is dat je er eigenlijk niet rustig kan zwemmen zonder dat er twintig
chinezen foto’s zitten te trekken van hoe je dat doet.
Waterval
Kouang si:
Tom ging
even kijken aan de top van de waterval.
Uitzichtjeeeeeee.
Waterval Tak
Se:
We
beklommen ook de Phousi Hill (enkel en alleen al voor de naam) in Luang Prabang. Daar kon je in een donker
kamertje de enige echte voetprint van Boeddha bewonderen!! Dat was de
beklimming zeker waard!
Oh my Boeddha.
De top!
Berg beklimmen aapjes – stijl.
Rein's lievelingstempel, Wat Xieng Thong! Azië barst
van de tempels maar zo’n mooie waren we toch nog niet tegengekomen.
Kijk eens hoe gelukkig ons Rein is met haar tempel, we hebben haar daar dan ook maar achtergelaten bij de brave monniken, maar vreemd genoeg moesten ze haar niet hebben want 's avonds stond ze terug voor ons deur. Waarschijnlijk was ze net iets te actief, ons duracelkonijn!
Zonder twijfel de mooiste zon van de hele wereld, en ze ging nog eens onder ook, amazing!!
Speciaal om half 5 opgestaan om te kijken hoe de
monniken in lange rijen hun voedsel voor die dag ophalen. De locals maken die
elke dag plichtsgetrouw klaar en gaan op de stoep zitten om alles in hun mandje
te leggen. Heel gek om te zien. Als vrouw is het toch altijd wat zoeken hoe je te gedragen in de buurt van een monnik. Er bestaan namelijk heel veel regeltjes over. Ze hebben bijvoorbeeld niet graag dat je ze aanraakt en je moet steeds plaats voor ze maken op het voetpad.
Amai, wat een avontuur is mij dat, jong. Ik ben heel blij dat jullie zo veel plezier hebben. En je leert heel veel nieuwe mensen kennen van verschillende nationaliteiten. Kan mij wel voorstellen dat de stickyrice jullie oren uitkomt, maar dan besef je weeral eens hoe goed wij het hier in België hebben, hé. Als ik zondag mijn boterkoekje eet en van mijn warme chocomelk slurp, zal ik eens aan jullie denken. Laat jullie maar volledig gaan daar in het Verre Oosten maar wel altijd voorzichtig zijn, hé. Dikke kus voor jullie allebei. Tante Brenda
BeantwoordenVerwijderen