zondag 17 november 2013

Laos - Vang Vieng



Op de dag van de wapenstilstand gaan wij het aan om te  doen waar Vang Vieng wereldfaam voor verworven heeft: ”tuben”. Dit is een fancypantsy woord voor ”in een rubberen band een rivier afdobberen en onderweg pintjes drinken in beachbars”. Maar zoals veel simpele concepten mist het zijn effect niet: het was supahcool!!!

In het verleden zijn hier verschillende doden gevallen. Drank/drugs, water en rotsen zijn nu eenmaal geen veilige combinatie. Daarom is het tuben enkele jaren geleden afgeschaft. Inmiddels is het weer opgestart, maar op kleinere schaal. Van de tientallen barretjes aan de kant van de rivier blijven er nu nog maar enkele over. Maar de sfeer en het amusement waren daarentegen niet ver te zoeken.

We halen onze tubes van de tuktuk en steken voorzichtig een voetje in het water. Een of andere Franse oelewapper probeert ons immers wijs te maken dat het ijskoud is. Niet dus!
We plonzen in het water, kruipen in onze tube en … dobberen. Simpelweg dobberen en chillen... Zalig! Af en toe moest er wel wat bijgepeddeld worden om obstakels te vermijden. In het begin ging dat nog makkelijk.. En toen kwam de eerste bar in het zicht. We blijven maar dobberen en dobberen en hoe dichter we komen hoe meer we beseffen: Hoe geraken we in godsnaam terug aan de kant?! Maar daar blijken ze op voorzien: we krijgen een fles aan een touw naar ons hoofd geslingerd om ons naar de kant te trekken. Bij de ene gebeurt dat al wat eleganter als bij de andere.


Toegekomen in de bar zijn er beerpongtafels, chilhutjes, een beachvolleyterrein, een basketring waar een fontein uit spuit en natuurlijk: een bar. We laten ons het Beerlao smaken en beseffen dat we wel eens krab bij kas zouden kunnen komen. Maar niet getreurd, Rein heeft de oplossing! We dagen de oelewapper-fransman uit voor een spelletje beerpong en kunnen zo wat van zijn bier meesnoepen, hihi! Wat begon als 'gemengde' teams veranderde al snel naar meisjes versus jongens. Toegegeven: het was een spannende strijd, maar dat maakt de overwinning niet minder zoet. Girls for the win!!!


Winning team!



Ondertussen zakt de zon steeds meer naar beneden en zoeken we terug onze tube op om naar de volgende bar te dobberen. Die verschijnt al een honderdtal meter aan de andere oever. Elegant moesten we weer niet proberen zijn: eens de goede stroom gevonden spoelde je er gewoon aan. Wederom is het een gezellige bedoening en doen we wat je zoal doet in een bar:
- biertjes drinken
- vrienden maken
- veel zeveren



Plots begon het opvallend donker te worden. De zon was al aan de horizon en we moesten nog een eind dobberen en onze tube voor 6u terugbrengen of bijbetalen. Holderdebolder sprongen we dus met biertjes in de hand in onze tube en begonnen het laatste deel van onze tocht. Opnieuw, bij de een ging dat al wat makkelijker als bij de ander. Rein kreeg een behoorlijke achterstand. Ze kwam echter wel tot volgende evidence-based vaststelling: peddelen in een ronde tube met 1 hand omdat het andere je bier droog houdt = rondjes draaien. Nooit meer vergeten!
Uiteindelijk slagen we er in onze driedelige pretzel terug te vervolledigen. We doen nog verscheidene pogingen tot een geslaagde selfie, wat een hele hoop hilarische exemplaren oplevert. Na al deze belevenissen komen we tot de conclusie dat we al een hele tijd aan het dobberen zijn, het donker is en er niemand anders meer te bespeuren valt.. O-ow!!!
Onze redding kwam in de vorm van een vuurtje aan de oever met ernaast een tuktuk-driver. Uiteindelijk gaven we onze tubes te laat af en kregen we wat minder waarborg terug, maar in ruil hebben we heel wat afgelachen en leven we weer een paar minuten langer. Het was het waard!







Geen opmerkingen:

Een reactie posten