Australië: Byron Bay en Brisbane

 

In Byron Bay vonden een plaats waar we gratis konden parkeren, althans dat dachten we toch, en waar we drie nachten sliepen. De derde nacht werden we helaas gewekt door een ranger die ons een ferme boete voorschotelde wegens wildkamperen. Bye bye gratis camping!
Byron Bay staat bekend als een heel ‘laidback’ stadje vlakbij de zee, waar je heerlijk kan surfen, relaxen en uitgaan.. Helaas hadden we wel wat zorgen aan ons hoofd doordat het vinden van een job niet echt opschoot, maar we maakten er toch het beste van. Naast onze zoektocht naar werk probeerden we toch vooral te genieten. Zo boekten we een snorkeltour naar één van de rotseilandjes voor de kust van Byron Bay. Ze vertelden ons dat de zichtbaarheid onder water ongeveer 30m was op dat moment, iets wat we toch moeilijk konden geloven. We vertrokken vanop het strand met een Zodiac richting het eiland en hadden toch een beetje ons twijfels over de weersomstandigheden. De zee was vrij wild waardoor het ons wat lastig leek om te snorkelen. Eens we in het water sprongen verdwenen al onze twijfels onmiddelijk. De zichtbaarheid was echt indrukwekkend. De bodem was op elk moment zichtbaar en hoewel er niet veel koraal aanwezig was, werd het toch een fantastische snorkelsessie. Na nog geen twee minuten zagen we al een Luipaardhaai. Enthousiast haalden we onze camera boven en trokken een tiental foto’s. Een heel leuke ervaring om er zo dicht bij te zwemmen. Na een half uur snorkelen hadden we een dozijn Luipardhaaien, twee grote Stingrays en een schildpad gezien (en ik weet, ze lijken wat klein op foto maar dat waren ze niet in het echt). Jammer genoeg merkte ik, toen we boven kwamen, dat er een beetje water in het hoesje van onze camera zat. De camera werkt gelukkig nog, al is er maar de helft van het scherm nog zichtbaar. Altijd spannend dus hoe onze foto’s er gaan uitzien vanaf nu! ;-) Joke en Rein waren een beetje zeeziek geworden van het dobberen op de ruwe zee en de tocht naar het strand zorgde niet meteen voor beterschap, integendeel. Maar ze hielden zich sterk, wat niet kon gezegd worden van een aantal andere mensen aanwezig op onze boot...
We maakten er ook een wandeling naar de vuurtoren die zich op het meest oostelijke punt van het Australische vasteland bevindt. Daarna een picknick op het strand bij zonsondergang om de dag af te sluiten. 



 

 

Snorkelen:

 

Op naar de vuurtoren:

 

 

 

 

 

 

 

Picknick bij zonsondergang:

 

 

 



Zonder echt vooruitzicht op werk reden we richting Brisbane om er onze laatste dagen met Joke door te brengen. We kwamen ’s avonds aan in Brisbane en merkten dat ons busje het wel heel warm kreeg en af en toe wel eens wat gekke geluiden maakte. Na elke 5min rijden moesten we even langs de kant gaan staan om hem wat te laten af koelen. Na 20min op die manier te hebben gereden besloot ons busje ermee te stoppen, midden op de weg uiteraard! Met veel moeite konden we hem naar de kant duwen en kijken wat er aan de hand was. Gelukkig schoot er ons een man (Paul) te hulp die wel wat ervaring had met reizen en auto’s. Hij wist ons te vertellen dat onze radiator niet veel water meer bevatte (en meer dan waarschijnlijk ook verroest was). Na de radiator volledig terug opgevuld te hebben bracht Paul ons naar een camping net buiten Brisbane, vlakbij een garage die volgens hem heel betrouwbaar was.
Toen we de volgende dag bij de garage binnen gingen en enkele tests lieten doen kregen we te horen dat er toch één en ander moest vervangen worden en hij twee dagen in de garage moest blijven. De eerste nacht konden op de parking van de garage kamperen, wat best gezellig was hoewel we ons niet te veel mochten verplaatsen om geen beveiligingsagenten op ons dak te krijgen. We besloten de volgende dagen onze tijd te vullen met verder zoeken naar werk en het verkennen van de stad en bijhorende lagoon. Ook bezochten we het Lone Pine Koala Sanctuary, een soort park waar allerlei typisch Australische dieren leven zoals, u kon het wellicht al raden, koala’s. Maar ook kangoeroe’s, platypus, verschillende soorten slangen (waaronder de twee dodelijkste ter wereld), een krokodil, dingo’s, wombats en veel vogels. We keken er naar een presentatie over slangen en één over koala’s, en we konden er bij de kangoeroe’s die rondhuppelden op de grasvelden.

Tweede garagebezoek :-)

 

 

Lone pine sanctuary:

 

 

 

 

 

 

Dikke wombat aan de leiband

 

 

Groooooooooooote kangoeroe

 

Hilarische kiekens

 

 

Liguanen overal in het park

 

 

Die avond moesten we afscheid nemen van Joke die de nachtbus nam richting Sydney. Het was, net zoals bij Jasmien en Wannes, weer een lastig afscheid. We namen nog vlug enkele laatste foto’s en zwaaiden Joke uit. Daar waren we weer, met ons tweeën.



 

In afwachting van een telefoontje van de garagist en met een verlaten gevoel liepen we nog wat rond in Brisbane en zochten we nog wat naar werk, tevergeefs. ’s Avonds kregen we dan toch een telefoontje dat ons busje klaar was. Juij! Gelukkig maar want openbaar vervoer in australische is goed, maar ook zeer duur... Tony de garagist verzekerde ons dat het busje ons nu zonder problemen naar overal in Australië zou brengen. We zorgden er toch maar voor dat hij zijn eerder gemaakte belofte (10000km garante ipv 5000km) nakwam, gewoon om zeker te zijn. Na een korte testrit, die goedbevonden werd, zetten we koers richting Narangba waar we mijn achternicht Mirjam en haar gezin (die nu al 6 jaar in Australië wonen) een bezoekje gingen brengen. Ik kon me de laatste keer dat ik haar zag niet meer herinneren maar we werden er heel warm ontvangen. We praatten wat bij (er was wel wat te vertellen) met een biertje en een wijntje in de hand. ‘s Avonds hadden ze heerlijk gekookt voor ons (en veel!) De volgende ochtend wachtte ons een reusachtig ontbijt met alles wat we maar konden wensen (en meer). Na nog enkele uren in het zwembad gedobberd te hebben, namen we afscheid. Terugkijkend op twee leuke dagen (waarvoor dank, Mirjam en Mario) vertrokken we richting Stanthorpe in de hoop daar werk te vinden.

 

Brisbane: