Vietnam - Ha Long Bay

Om 6u ’s ochtends komen we aan bij ons hostel in Hanoi om twee uur later alweer op de bus te zitten voor onze tweede uitstap vanuit Hanoi: Ha Long Bay, de prachtige eilandengroep in het noorden van Vietnam in de Golf van Tonkin, nabij de grens met China, die in 2012 uitgeroepen is tot één van de zeven wereldnatuurwonderen . Rond 13u komen we aan bij de haven van waaruit onze boot vertrekt, de Ha Long Party Cruise genaamd. Zeer benieuwd!

Op de boot krijgen we onze kamers toegewezen en worden we getrakteerd op een zeer uitgebreide lunch. Na de lunch varen we richting één van de mooiste uitkijkposten in Ha Long Bay ( het favoriete plekje van Ho Chi Minh). Het uitzicht is vrij indrukwekkend, hoewel het nog mooier zou zijn met een beetje zon! Nadat we de tijd hebben genomen om wat beelden vast te leggen, varen we verder naar de één van de grotere grotten, die de Fransen ontdekt hebben in het begin van de 20^e eeuw. De grot heeft ook nog gediend als schuilplaats voor de Vietnamese soldaten tijdens de Vietnamese oorlog! Het is een reusachtige grot met heel veel beeltenissen, van Buddha tot apen en schildpadden, alles wat je maar kan denken is er, al is het niet altijd even duidelijk. Ik vermoed dat je, als je ergens lang genoeg zit, je wel wat fantasie nodig hebt... Vervolgens gaan we terug naar de boot om te feesten.

De volgende ochtend worden we ( veel te vroeg) gewekt voor het ontbijt. De eerste activiteit na het ontbijt is muurklimmen ( niet heel spectaculair, ongeveer 10m hoog) om daarna het water in te springen. We hebben er niet heel veel zin in aangezien het vrij koud is. De meisjes verkiezen om toch maar op de boot te blijven ( om wat later alsnog het water in te springen). Eens boven lijkt het toch net iets hoger dan verwacht maar ja, we zijn hier nu toch dus springen maar... Wanneer iedereen terug op de boot zit gaan we verder naar onze laatste stop: ons privé-strand! Een strand dat volledig ingesloten zit door hoge rotsen met mooie bungalows, perfect om te relaxen maar ook met veel mogelijkheid om te sporten; beachvolleybal, voetbal, darts, pool, pingpong, kajak... In de vooravond spelen we ( de mannen) dan ook een wedstrijdje volleybal voor bier tegen de locals dat we heel nipt verliezen na drie sets... Niet getreurd, er is bier genoeg! ’s Avonds worden er, net zoals de avond ervoor, beschaafde drankspelletjes gespeeld.                                                       

De volgende ochtend zit onze trip er jammer genoeg alweer op en varen we terug richting haven. Onderweg naar de haven krijgen we nog snel een cookingclass waarin we zelf spring rolls leren maken en uiteraard ook zelf opeten. Vanuit de haven rijden we terug richting Hanoi om van daaruit de nachtbus naar Hué te nemen...

 

 

 

LOCO!!

 

 

De grot!

 

Toch een beetje fris op de boot!

 

En springen maar..

 

Voetjes omhoog!

 

Eentje volleyballen!

 

Ons strand 😊

 

Voetballen op het aanmeerplatform...

 

Onze gids.

 

Zelf springrolls maken... Lekker!

 

Slapen maar...

Vietnam - Sapa

 

Eens aangekomen in het dorpje Sa Pa namen we afscheid van Jasmien, die nog niet genoeg hersteld was van haar brommeraccident en daardoor twee dagen in het dorpje ging blijven om te genieten van de  gezellige sfeer, en begonnen aan onze 2-daagse trekking. Door het koude weer (13°C, iets wat we niet meer gewoon zijn!!!), de dikke  mistlaag en de pittoreske uitstraling van het dorpje kregen we direct het gevoel alsof we in een skigebied zaten, laat die schnaps maar komen dachten we...

Onze groep was vrij beperkt, behalve ons waren er nog een Australisch meisjes en een Hongaarse vrouw, en er was uiteraard onze gids, een 20-jarig meisje afkomstig uit de Black H’mon stam, één van de zes stammen die rond Sa Pa leven. Elke stam heeft specifieke kleren met verschillende kleuren waardoor ze makkelijk herkenbaar zijn en er is ook een groot verschil in hun taal, zo groot zelfs dat ze onderling Algemeen Vietnamees moeten praten om elkaar te verstaan.

                                                                                                                                                                                                                                                                                           

Al snel kregen we het gezelschap van vier dametjes, afkomstig uit het dorp waar we naartoe gingen om te lunchen, die alles over ons wilden weten. Hun Engels was trouwens best goed! Onderweg waren ze ook heel behulpzaam en begeleidden ze ons over de moeilijke stukken, iets wat het Australische meisje zeker kon gebruiken aangezien ballerina’s niet het ideale schoeisel is voor een trekking, wie had dat gedacht?! 😉 Toen we aankwamen bij het dorpje om te lunchen maakten de vrouwtjes al snel hun reputatie waar en begonnen als gekken te proberen ons van alles aan te smeren. Zinnen als ‘maybe you buy one for her and one for me?’, ‘very good price, handmade many hours’ en ‘happy for you, happy for me’ werden maar wat vaak op heel zielige toon uitgesproken. Uiteraard waren hun prijzen veel te hoog!

 

Na de lunch ging onze tocht verder naar het dorpje waar we gingen overnachten met een tussenstop in het dorp van onze gids. Daar werd ons getoond hoe ze hun kleren maken ( met de hennep van cannabisplanten) en kleuren. Niet veel later kwamen we aan in het dorp waar we gingen overnachten. Nadat we onze rugzak hadden afgezet in de homestay gingen we op verkenning in het dorp. Het bleek er moderner en levendiger te zijn dan we hadden verwacht en we vonden er zelfs een bar uitgebaat door een Hollandse man die al enkele jaren in Vietnam woont en ons uitnodigde voor een warme chocomelk met Bailey ‘s. Dat konden we uiteraard niet weerstaan en besloten na ons avondeten terug te gaan. Het eten was heel lekker en de ‘whisky van eigen kweek’ ( leek meer op graanjenever) ging vlot binnen! Na onze chocolademelk met Bailey’s gingen we slapen.

 

De volgende ochtend stond ons een eerder onaangename verrassing te wachten: regen, heel veel regen! Gelukkig waren we voorzien en begonnen we vol goeie moed aan onze tweede dag, die ook niet echt lang maar wel een pak stijler ging worden, en door de regen dus ook heel glad. Wederom waren de vrouwtjes van de partij om ons te helpen, op hun slippers . Desondanks is het Australische meisje toch enkele keren op haar gat gevallen. Het moet wel gezegd, soms hadden we het gevoel dat wij hen aan het rechthouden waren! Eenmaal beneden vonden we dat we wel iets moesten kopen en na lang afdingen kregen we de kussensloop die Rein graag wou voor de helft van de prijs en kregen we er plots een zakje bij als geschenk, een zakje waar ze eerst nog €3 voor vroegen, heel vreemd! Rond 14u waren we terug in Sa Pa waar we herenigd werden met Jasmien en nog even het dorpje ingingen voor we de nachttrein terugnamen richting Hanoi...

 

 

What's up?!

 

Een geschenkje van de vrouwtjes voor Rein.

Vietnam - Hanoi

JOEPIE!!! Still alive and kicking!

De helse busrit wa gelukkig niet zo hels als we overal hoorden en lazen. In Pakse maakten we voor het eerst kennis met een slaapbus: kleine hokjes per twee waar je niet languit kan liggen (gchance dat we niet van de grootste zijn), maar met een zachte matras en kussen. De volgende ochtend kwamen we toe in Vientiane met de slapers nog in onwe ogen. We slenteren er een dagje rond en doen vooral niet te veel, buiten dan eten, drinken, al onze Kip opdoen (wat achteraf een slecht idee bleek) en de volgende bus boeken: ticketje enkel naar Hanoi!
Deze slaapbus blijkt al ietsje minder comfortabel. De toeristen, wij drie, een ouder koppel en twee Engelse jongens onder de Valium, worden naar achter verbannen. Toch hebben we ook een beetje geluk: op het einde bestaat de bus uit vijf ligzetels over de hele breedte van de bus. We kunnen zo’n rijtje voor ons drie bemachtigen en hoewel we al beter geslapen hebben, die helse busrit valt echt wel goed mee. Om 1u ‘s nachts houden we plots halt en kruipt ook de chauffeur onder de wol. We hebben geen idee wat er aan de hand is, maar keren ons en slapen verder. De volgende ochtend blijkt dat we aan de grenspost staan en we moesten wachten tot de kantoortjes opengaan. Uit de bus, paspoorten afgeven, wachten, 10 000 kip bijdragen aan de corruptie, controle, in de bus, naar niemandsland, uit de bus, paspoorten afgeven, wachten, 1 US dollar bijdragen aan de corruptie, controle, alle bagage van de bus, paspoorten afgeven, controle, wachten, alle bagage weer op de bus, wachten, op de bus en daar zijn we: In Vietnam op weg naar Hanoi!

 

Rond 18u kwamen we eindelijk aan in Hanoi. Eerste indruk: Vietnamezen + verkeer = chaos en gevaar. We checken in bij de Hanoi Backpackers Hostel en herademen bij een echt bed. Deze backpackers is echt wel voorzien op rondtrekkende mensen zoals ons, met dorms, lockers, een chill-verdieping, ...
Onze eerste Vietnamese maaltijd is meteen een voltreffer. We settelen ons tussen de locals op kabouterstoeltjes aan een minitafeltje langs de straat en verwenden onszelf met een soort van minibbq met gemarineerd vlees, groentjes en dipsausje. Njamjamjam!

 

 

 

De volgende dag liepen we een gratis tour mee door de stad, doorheen de marktjes en doorheen het verkeer dat in Hanoi nooit stil lijkt te staan. Oversteken wordt een soort slalomdansje tussen fietsers, duzd brommers , taxi’s en minibusjes door. De eindstop was het meer dat centraal in Hanoi met turtle island (al was het al een hele tijd geleden dat die turtel was gezien) en een brugje naar een tempel. De rest van de dag spendeerden we aan plannen, regelen, boeken, betalen en eten.

 

Straatbeeld Hanoi

 

 De cyclo, het vervoersmiddel bij uitstek voor luie toeristen:

 

 Twee schattige mannetjes  in het park rondom het meer.

 

Parkeren op z'n Vietnamees:

 

 

Duzd brommertjes aan het rood licht  

 

Turtle island

De dag erna verkenden we Hanoi op eigen houtje. We bezochten onder andere de Hoa Lo gevangenis. In het begin van de twintigste eeuw, toen Vietnam nog een kolonie was van Frankrijk, deed deze dienst als gevangenis voor Vietnamese opstandelingen. Hun leefomstandigheden leken niet meteen om vrolijk van te worden. Ten tijde van Vietnamoorlog, die duurde van 1955 tot 1975 en zich afspeelde tussen Amerikaans gericht Zuid-Vietnam en Sovjet en chinees gericht Noord-Vietnam, deed ze dienst als gevangenis voor Amerikaanse piloten.
Op de terugweg waren we getuige van een brommeraccident. Een overladen brommer stootte een ander brommertje met een koppel en twee kinderen omver. Iedereen was er als de kippen bij om de schuldige aan te duiden en te doen betalen. Gelukkig waren er geen gewonden. Goed voor een land met bijna 2 verkeersdoden per uur...

‘S avonds voelden we ons als Harry Potter, Ron en Hermelien toen we op de slaaptrein naar Sapa stapten.

Laos - Pakse en de 4000 islands

 

We namen de bus van Vientiane naar Pakse, wat in Laos ook al een avontuur op zich is! De bus wordt letterlijk volgepropt met vanalles en nog wat (inclusief het dak). En als toeristen vlieg je heeeeeeeeeelemaal vanachter de bus op crapy zeteltjes, lekker knus.

 

 

Een korte stop gemaakt in Savannaket maar daar vonden we niet zoveel aan dus de volgende ochtend meteen doorgebust naar Pakse.

Het plan in Pakse: brommertjes huren en het bolaven plateau afrijden en stoppen bij de watervalletjes en viewpoints. Het resultaat: Mini in de kliniek.

 

De waterval die we WEL nog te zien kregen voor Jasmien roet in het eten gooide, was wel heeeel mooi.

 

Jasmien was even buiten strijd dus trokken wij op z’n tweetjes richting de Wat Phou tempel. O jawel, wij gaven niet op en namen de brommer! (Wel niet diegene die door Jasmien in de prak gereden was mihihi).

Wat Phou was oorspronkelijk een Khmer Tempel waar nu nog enkele restanten van te zien zijn. Het was een mooi voorsmaakje voor wat ons te wachten staat in Cambodja, bij Ankor Wat. Alles schots en scheef, inclusief de trap richting de tempel.

Omdat Jasmien toch wat amusement kon gebruiken vanuit haar bed hebben we Tom zijn haar maar eens bros geschoren. Dat was lachen!

 

En dan, laatste stop in Laos: the amazing four thousand islands. “ No no not far, only 3 hours”, das dan zonder de 3u panne onderweg, uiteraard. Maar geen erg, we hadden petanque ballen!

We kozen voor het eiland Don Det, zogezegd het eiland met het meeste leven. Niet dus. Maar het was er wel heel erg mooi en relaxed. Perfect voor Jasmien om te recuperen en een beetje rond te fietsen.

Onze eerste BBQ was er een feit! En dan nog wel op een zandbank bij zonsondergang. Heel gezellig.

 

 Tom heeft ondertussen wel zijn zwembroek gescheurd bij een spelletje leather ball met de kindertjes. Ajajajaaaaj.

 

De tocht terug naar het eiland verliep niet echt vlekkeloos. De zon was al onder, de kapitein was al goed zat van de lao lao (wisky) en was bijna blind, het werd koud en daarbovenop kregen we motorpech! Da moede ook eens meegemaakt hebben. De kapitein haalde een aantal onderdelen uit de motor maar vervanging was blijkbaar niet nodig want hij kreeg hem terug aan de praat. Zo zijn we toch nog veilig terug geraakt J

 

 

Nu wacht ons een eeeeeeeeeeeellenlange busrit naar Hanoi in Vietnam. Op het internet wordt deze omschreven als een helse busrit van 36 uur. We zijn benieuwd en hebben er enorm veel zin in! *Ahum*

Dus, als jullie niets meer van ons horen, het was plezant en leuk jullie gekend te hebben!;-)