Vietnam - Sapa

 

Eens aangekomen in het dorpje Sa Pa namen we afscheid van Jasmien, die nog niet genoeg hersteld was van haar brommeraccident en daardoor twee dagen in het dorpje ging blijven om te genieten van de  gezellige sfeer, en begonnen aan onze 2-daagse trekking. Door het koude weer (13°C, iets wat we niet meer gewoon zijn!!!), de dikke  mistlaag en de pittoreske uitstraling van het dorpje kregen we direct het gevoel alsof we in een skigebied zaten, laat die schnaps maar komen dachten we...

Onze groep was vrij beperkt, behalve ons waren er nog een Australisch meisjes en een Hongaarse vrouw, en er was uiteraard onze gids, een 20-jarig meisje afkomstig uit de Black H’mon stam, één van de zes stammen die rond Sa Pa leven. Elke stam heeft specifieke kleren met verschillende kleuren waardoor ze makkelijk herkenbaar zijn en er is ook een groot verschil in hun taal, zo groot zelfs dat ze onderling Algemeen Vietnamees moeten praten om elkaar te verstaan.

                                                                                                                                                                                                                                                                                           

Al snel kregen we het gezelschap van vier dametjes, afkomstig uit het dorp waar we naartoe gingen om te lunchen, die alles over ons wilden weten. Hun Engels was trouwens best goed! Onderweg waren ze ook heel behulpzaam en begeleidden ze ons over de moeilijke stukken, iets wat het Australische meisje zeker kon gebruiken aangezien ballerina’s niet het ideale schoeisel is voor een trekking, wie had dat gedacht?! 😉 Toen we aankwamen bij het dorpje om te lunchen maakten de vrouwtjes al snel hun reputatie waar en begonnen als gekken te proberen ons van alles aan te smeren. Zinnen als ‘maybe you buy one for her and one for me?’, ‘very good price, handmade many hours’ en ‘happy for you, happy for me’ werden maar wat vaak op heel zielige toon uitgesproken. Uiteraard waren hun prijzen veel te hoog!

 

Na de lunch ging onze tocht verder naar het dorpje waar we gingen overnachten met een tussenstop in het dorp van onze gids. Daar werd ons getoond hoe ze hun kleren maken ( met de hennep van cannabisplanten) en kleuren. Niet veel later kwamen we aan in het dorp waar we gingen overnachten. Nadat we onze rugzak hadden afgezet in de homestay gingen we op verkenning in het dorp. Het bleek er moderner en levendiger te zijn dan we hadden verwacht en we vonden er zelfs een bar uitgebaat door een Hollandse man die al enkele jaren in Vietnam woont en ons uitnodigde voor een warme chocomelk met Bailey ‘s. Dat konden we uiteraard niet weerstaan en besloten na ons avondeten terug te gaan. Het eten was heel lekker en de ‘whisky van eigen kweek’ ( leek meer op graanjenever) ging vlot binnen! Na onze chocolademelk met Bailey’s gingen we slapen.

 

De volgende ochtend stond ons een eerder onaangename verrassing te wachten: regen, heel veel regen! Gelukkig waren we voorzien en begonnen we vol goeie moed aan onze tweede dag, die ook niet echt lang maar wel een pak stijler ging worden, en door de regen dus ook heel glad. Wederom waren de vrouwtjes van de partij om ons te helpen, op hun slippers . Desondanks is het Australische meisje toch enkele keren op haar gat gevallen. Het moet wel gezegd, soms hadden we het gevoel dat wij hen aan het rechthouden waren! Eenmaal beneden vonden we dat we wel iets moesten kopen en na lang afdingen kregen we de kussensloop die Rein graag wou voor de helft van de prijs en kregen we er plots een zakje bij als geschenk, een zakje waar ze eerst nog €3 voor vroegen, heel vreemd! Rond 14u waren we terug in Sa Pa waar we herenigd werden met Jasmien en nog even het dorpje ingingen voor we de nachttrein terugnamen richting Hanoi...

 

 

What's up?!

 

Een geschenkje van de vrouwtjes voor Rein.