We namen de bus van Vientiane naar Pakse,
wat in Laos ook al een avontuur op zich is! De bus wordt letterlijk volgepropt
met vanalles en nog wat (inclusief het dak). En als toeristen vlieg je
heeeeeeeeeelemaal vanachter de bus op crapy zeteltjes, lekker knus.
Een korte stop gemaakt in Savannaket maar
daar vonden we niet zoveel aan dus de volgende ochtend meteen doorgebust naar
Pakse.
Het plan in Pakse: brommertjes huren en het bolaven
plateau afrijden en stoppen bij de watervalletjes en viewpoints. Het resultaat: Mini in de
kliniek.
De waterval die we WEL nog te zien kregen
voor Jasmien roet in het eten gooide, was wel heeeel mooi.
Jasmien was even buiten strijd dus trokken
wij op z’n tweetjes richting de Wat Phou tempel. O jawel, wij gaven niet op en
namen de brommer! (Wel niet diegene die door Jasmien in de prak gereden was
mihihi).
Wat Phou was oorspronkelijk een Khmer
Tempel waar nu nog enkele restanten van te zien zijn. Het was een mooi
voorsmaakje voor wat ons te wachten staat in Cambodja, bij Ankor Wat. Alles
schots en scheef, inclusief de trap richting de tempel. 
Omdat Jasmien toch wat amusement kon
gebruiken vanuit haar bed hebben we Tom zijn haar maar eens bros geschoren. Dat
was lachen!
En dan, laatste stop in Laos: the amazing
four thousand islands. “ No no not far, only 3 hours”, das dan zonder de 3u
panne onderweg, uiteraard. Maar geen erg, we hadden petanque ballen!
We kozen voor het eiland Don Det, zogezegd
het eiland met het meeste leven. Niet dus. Maar het was er wel heel erg mooi en
relaxed. Perfect voor Jasmien om te recuperen en een beetje rond te fietsen.
Onze eerste BBQ was er een feit! En dan nog
wel op een zandbank bij zonsondergang. Heel gezellig.
De tocht terug naar het eiland verliep niet echt vlekkeloos. De zon was al onder, de kapitein was al goed zat van de lao lao (wisky) en was bijna blind, het werd koud en daarbovenop kregen we motorpech! Da moede ook eens meegemaakt hebben. De kapitein haalde een aantal onderdelen uit de motor maar vervanging was blijkbaar niet nodig want hij kreeg hem terug aan de praat. Zo zijn we toch nog veilig terug geraakt J
Nu wacht ons een eeeeeeeeeeeellenlange
busrit naar Hanoi in Vietnam. Op het internet wordt deze omschreven als een
helse busrit van 36 uur. We zijn benieuwd en hebben er enorm veel zin in!
*Ahum*
Dus, als jullie niets meer van ons horen,
het was plezant en leuk jullie gekend te hebben!;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten