Australië: Byron Bay, Myall lakes en Blue Mountains

Nu waren we klaar voor een (tweede) bezoek aan het geweldige Byron Bay. We deden er wat van je verwacht wordt in een surfstadje, surfen en relaxen. Dankzij onze uitstappen naar Frazer Isand en Whitsundays die we eerder bij Indie Travel (een Australisch reis/tourbureau) geboekt hadden, mochten we gratis surfboarden gebruiken. Terwijl de dames een goed plekje op het strand zochten, begaven Mats en ikzelf ons als echte beachboys richting zee, klaar om de golven te trotseren. Hoewel het vooral de golven waren die ons trotseerden, genoten we er toch van. Waar we ook heel erg van genoten was het etentje waarop we die avond getrakteerd werden door de mama (waarvoor dank). Later die avond dronken we nog enkele biertjes in één van de gezellige bars die Byron Bay rijk is.

 

Ook de meiden hebben het surfbord vastgehad! Hoewel het niet veel verder ging dan dat :-)

 

 

Etentje

 

 

Onze volgende stop werd Myall Lakes. We kwamen er maar laat toe en, niet voor de eerste keer, kregen we een ferme avondbui over ons heen. Gelukkig was het de volgende ochtend weer helemaal uitgeklaard. We gingen er joggen op het zo goed als verlaten strand, zo wordt joggen nog plezant! Na een korte wandeling aan het strand en meer, allebei vlak bij de camping, reden we door naar Seal Rock, een prachtige baai met enkele mooie rotsformaties en (niet onbelangrijk) heel wat schelpen om toe te voegen aan Rein haar verzameling. ‘s Avonds hielden we een bbq met heel veel vlees, wat ons de regen een beetje deed vergeten. De dag erop testten we nog even het zwembad uit op onze zotte camping vooraleer (voorlopig) afscheid te nemen van mama, Lien en Mats. We zouden elkaar de volgende dag terugzien in de Blue Mountains maar zij moesten eerst hun kamper terugbrengen in Sydney.

Onze joglocatie, niet slecht.

 

 

 

Seal rock, een schiereiland dicht bij Myall lakes

 

Het zwembad MET wildwaterbaan! Al moest je die wel zelf wild maken...

Bij onze aankomst in de Blue Mountains konden we het niet laten al eens langs te gaan bij Echo Point, één van de mooiste viewpoints in de Blue Mountains. Dat zullen ook Kate en William de dag erop gezien hebben. Het uitzicht bij zonsondergang was heel indrukwekkend. We kregen direct goesting in de wandelingen die ons de volgende dag te wachten stonden.
Bij het startpunt van de Wentworth Falls Walk werden we herenigd met de familie Baetens die hun grote kamper ingeruild hadden voor een iets kleiner model. Het beeld dat we ons de dag ervoor bij het viewpoint geschetst hadden werd volledig bevestigd tijdens deze wandeling. We liepen er langs indrukwekkende watervallen en diepe dallen vanwaar we kilometers ver konden kijken. Daarna gingen we nog eens langs bij Echo Point. Vooraleer we vertrokken richting Sydney stopten we nog bij de Evans look out, die een mooi uitzicht biedt over de vallei.

Echo point

 

The Three Sisters, Echo Point

 

Er werden veel selfies getrokken aan Echo Point, die heb ik maar voor mezelf gehouden :-)

 

 

Ons Julie op de troon waar prins William de volgende dag plaats zou nemen. Alhans, dat dachten we toch...

 

Nekeer gaan tanken en ge krijgt er een prachtige zonsondergang bij. Da's Australië!

 

Onze wandeling aan de Wentworth Falls

 



 

De booooys

 

En er kwam er al weer eentje om eten smeken...

 

Neenee, deze wandeling is niet voor watjes!

 

Voor wie het zich afvraagt, ja t was nen echten!

 

 

De Wentworth Falls

 

Een ferme klim terug naar boven, die trappen bleven maar komen.

 

Yes, boven. FOTOOO S

 

 

 

 

Picknick!

 

 

 

 

Evans Lookout

 

 

 

 

 

 

Toen konden we nog lachen, leest u verder... 

 

 

 

 

 

 

Jammer genoeg had ‘de Lou’ er op de terugweg plots genoeg van en mochten we, na enkele uren te verliezen met hulp zoeken en hem naar de dichtst bijzijnde garage te laten slepen ( jawel, slepen!!), nog de trein nemen naar Sydney. Dat bleek ook lastiger dan verwacht. Al na één halte werd ons duidelijk dat we de gsm van Rein vergeten waren aan het vorige perron. Afstappen dan maar en proberen een trein terug te nemen. We konden gelukkig wel rekenen op de behulpzaamheid van de security. Nadat  een medewerkster van het tweede perron ons vertelde welk uur we een trein terug konden nemen, hield de security met de camera de gsm in de gaten en gaf ons om de vijf minuten een update via de luidspreker. Julie en Hannah bleven achter met al ons baggage (en het was redeijk wat aangezien het Paasweekend was en de garage pas dinsdag zou openen, de dag dat Hannah en Julie moesten vertrekken) terwijl wij ‘operatie gsm terugbrengen’ tot en goed einde probeerden te brengen. We slaagden erin de gsm terug te krijgen en konden eindelijk vertrekken naar Sydney. Gelukkig waren er nog kamers vrij in een hotel vlakbij dat van Rein haar mama en konden we direct gaan slapen. We waren kapot.