Na drie
weken met ons tweeën gereisd te hebben kregen we er alweer nieuw gezelschap bij
in de vorm van Hannah en Julie. We vlogen er direct in met een vijf uur durende
rit van Brisbane naar Town of 1770, vanwaaruit we de dag erop een daguitstap
deden naar het eiland Lady Musgrave (het meest zuidelijk deel van de Great
Barrier Reef). De boottocht ernaartoe zal bij de meisjes nog wel een tijdje in
het geheugen gegrift staan als, laat ons zeggen, niet zo aangenaam (wegens
zeeziek). De duiken die Rein en ik er deden zullen we ook niet snel vergeten.
Bij onze eerste duik zagen we om het zacht uit te drukken, niets! Zand, zand en
nog eens zand. Blijkbaar was de duikinstructeur niet zo goed op de hoogte van
waar het rif zich bevond. Duik 2 was al een pak beter maar we bleven toch een
beetje op onze honger zitten. We verwachtten toch net iets meer van de Great
Barrier Reef, zeker na alles wat we al te zien kregen in Azië. We zullen later
nog eens moeten terugkeren om op betere plaatsen (en misschien bij beter weer)
het echt Great Barrier Reef te bewonderen. Los van de duiken was alles wel in
orde, het eten was goed, het personeel vriendelijk en Hannah en Julie zagen tal
van mooie vissen tijdens het snorkelen en bij het meevaren met een boot met
glasbodem. Achteraf kregen we nog $40 terug, een schrale troost na de lange rit
die we ervoor afgelegd hadden en het geld dat we voor het volledige pakket
betaald hebben.
Het eiland, prachtig!
Klaar voor onze 2de duik
Om onze rit naar Brisbane een beetje aangenamer
te maken besloten we onderweg te stoppen in Tin Can Bay, waar we naar de
dolfijnen gingen kijken die er dagelijks gevoederd worden. Het waren niet de
mooiste dolfijnen en spectaculair zag het er allemaal niet uit maar goed, we
hebben dolfijnen gezien. Om eerlijk te zijn ging een groot deel van onze
aandacht uit naar de reusachtige pelikanen die er een stukje vis hoopten mee te
graaien.
We liepen er toevallig ook nog onze gids van Fraser Island tegen het lijf. Hij vroeg me (zonder mij te herkennen) een foto te maken van hem met de dolfijn en (zonder hem te herkennen) trok ik enkele foto’s. Rein had het echter wel opgemerkt. Zelf gidsen die dagelijks wilde dieren te zien krijgen, hebben blijkbaar af en toe eens graag een foto met de dolfijntjes.
We liepen er toevallig ook nog onze gids van Fraser Island tegen het lijf. Hij vroeg me (zonder mij te herkennen) een foto te maken van hem met de dolfijn en (zonder hem te herkennen) trok ik enkele foto’s. Rein had het echter wel opgemerkt. Zelf gidsen die dagelijks wilde dieren te zien krijgen, hebben blijkbaar af en toe eens graag een foto met de dolfijntjes.
Grappige pelikanen
T waren maar tamme dolfijnen die veeeeeeeel te veel vis in hun bek gegooid kregen.
Dag Tom en Rein, het zijn inderdaad, zoals jullie verteld hebben niet de mooiste dolfijnen, maar ja en dat zijn van die plaatsen waar ze gevoed worden om toeristen aan te trekken, het was toffer geweest als je ze gewoon in de vrije natuur had gespot. En zo een boottocht, ja, als de golven wat hoog zijn durft het ontbijt al eens terugkeren, hé. Die pelikanen kwamen ook wel vrij dicht. Jammer dat de duiken niets werden.
BeantwoordenVerwijderen