We gingen met een oud treintje via een kabelbaan naar de botanische tuinen en wandelden van daar terug richting centrum door het park. En dat allemaal met een ferme wind in onze rug. We besloten binnen te kruipen en gingen voor een portie fish en chips. Echt zo goed als hetzelfde als een frituur in België maar dan met een stuk gefrituurde vis ( belgische frietjes zijn beter!). Die avond sliepen we in ons busje op de parking van een backpackershostel. Al een geluk dat we een beetje beschut stonden want zo veel wind bijeen hebben we nog nooit meegemaakt. Ons busje moest zich nogal weren. Afval vloog in het rond en we hoorden op de achtergrond vaak sirenes loeien. Wij dachten nog steeds dat dat voor hen normale kost was maar de volgende dag kregen we te horen dat het toch wel uitzonderlijk sterke wind was. Dat hebben we dan ook eens meegemaakt.:-)
De volgende dag was het al een pak beter! We brachten een bezoekje aan de cubaanse ambassade om ons visum te regelen. Tom kon zijn spaans er al eens oefenen. En erna gingen we het Te Papa nationaal museum verkennen. ‘Te Papa’ betekent schatkist en dat is precies wat het is. 6 verdiepingen, we wisten niet waar beginnen maar het zo interactief en leuk dat het vanzelf ging. We zagen er gigantische skeletten van walvissen, onder andere van de spermwhale die wij ook gezien hebben, echt gi – gan – tisch. We hebben eens gevoeld hoe het is om een aardbeving mee te maken. We konden gesteenten vergelijken vanuit verschillende lagen van de aardkorst. We leerden wat bij over de Maori cultuur. En nog zoveel meer.
De markt
Mount Victoria
Wellington
Zicht vanaf de botanische tuinen.
Botanische tuinen.
Dag Tom en Rein, al een geluk dat jullie niet met busje en al weggevlogen zijn, daar in NZ weet je nooit, hé. Maar allé, dat hebben jullie dan ook weer eens meegemaakt ;-)
BeantwoordenVerwijderen